Uw selectie
Van gasthuis naar Binnenziekenhuis
Met de komst van vier Zusters van Liefde uit Tilburg naar Eindhoven in 1843 en de stichting van een gasthuis aan de Achterstraat werd de basis gelegd voor het eerste ziekenhuis in Eindhoven. De omliggende dorpen kenden ook gasthuizen en liefdegestichten, zoals aan de Gasthuisstraat in Stratum, de Hoogstraat in Gestel, aan de Kloosterdreef in Woensel en aan de Tongelresestraat in Tongelre. In al deze gasthuizen werden veelal arme zieken en bejaarden verzorgd. Dergelijke gasthuizen waren lange tijd niet meer dan voorportalen van de dood. De kans dat een gasthuis levend, laat staan in goede gezondheid, verlaten kon worden was gering. Wie kon, vermeed het en liet zich thuis verzorgen.
Waarschuwing voor meisjes
In 1912 schreef de Helmondse arts Nuyens het boekje ‘Handleiding voor jonge moeders’. De aanleiding om dit boekje te schrijven was de bezorgdheid van de dokter over de onbezonnenheid waarmee meisjes in het huwelijksbootje stapten.
Stoppen met roken
Elk jaar wanneer de datum van 1 januari nadert vliegen de reclames voor stoppen met roken en allerhande hulpmiddeltjes ons om de oren. Op oudejaarsavond nemen velen zich (al dan niet weer) voor om te stoppen met deze ongezonde gewoonte. Maar voor hoe lang?
Ondersteuning bij ziekten en ongevallen
De gezondheidszorg stond in Eindhoven begin twintigste eeuw op allerlei terreinen nog in de kinderschoenen. Echte ziekenhuizen waren er nog niet. En als mensen een dokter nodig hadden dan konden ze die niet betalen.
Melk, het witte gevaar
“God heeft het zo gewild, het zal een schone engel in de hemel zijn. Het zal voor ons bidden.” Deze uitspraak viel honderd jaar geleden met grote regelmaat op te tekenen. In Eindhoven en omgeving stierven in het begin van de twintigste eeuw bijna een op de vijf kinderen.
De witte vlek van Woensel
Het Rijks Krankzinnigen Gesticht, onder die naam stond de Grote Beek te Woensel oorspronkelijk te boek. Feitelijk was het RKG in de vroege jaren twintig van de vorige eeuw een stuk land dat niet bij Nederland hoorde. Het was een plek waar je beter niet kon komen. Zelfs als je wilde, dan nog was het terrein ontoegankelijk. Hoge hekken hielden de krankzinnigen binnen, maar ook de buitenwereld buiten. Het was een witte vlek op de kaart. Niettemin leefden, werkten en woonden daar meer dan 1500 mensen, te verdelen in twee groepen, de ‘bewaarden’ en de ‘bewaarders’.
ZOEKEN...
