Uw selectie
Luchtfoto Helmond 1935
Een luchtfoto werkt als een soort puzzel. Als je eenmaal een bekend object op de foto hebt ontdekt, ga je steeds meer bekende zaken onderscheiden. Als er teveel over gezegd wordt, gaat het plezier van het puzzelen er af.
Jacobus en Petrus Panhuizen
Jacobus Panhuizen, zoon van Peter Panhuizen en Pauline van Leuken, werd op 5 december 1864 geboren in Gemert. Op 7 mei 1884, dus toen hij negentien jaar oud was moest hij in dienst. Op 24 mei kreeg hij zijn militair zakboekje uitgereikt. In die tijd was het gewoon om volgens een bepaalde standaard de opgekomen personen te beschrijven. In de militieregisters die in het administratieve archief van de gemeente zitten, zijn deze beschrijvingen ook terug te vinden. Jacobus Panhuizen was 1 meter, decimeter, 0 centimeter en 6 millimeter lang. Zijn aangezicht was ovaal, zijn voorhoofd rond, zijn ogen waren grijs en zijn neus groot, zijn mond was gewoon, maar zijn kin spits, hij had blond haar en blonde wenkbrauwen. Hij had bovendien geen merkbare tekenen.
De oude toren van Stiphout (2)
In Stiphout staat op de hoek van de Oude Torenstraat en de Van der Brugghenstraat een toren die het restant is van de middeleeuwse Stiphoutse kerk. Die toren is nu voorzien van een spits en een uurwerk en de galmgaten hebben houten klankborden. In de jaren zeventig van de vorige eeuw is de toren gerestaureerd, waarbij hij het huidige uiterlijk kreeg.
De oude toren van Stiphout (1)
Aan de toren die in Stiphout op de hoek van de Oude Torenstraat en de Van der Brugghenstraat staat heeft tot 1823 een kerk vastgezeten. Op deze tekening van Hendrik Verhees uit 1791 is te zien hoe de kerk er uit moet hebben gezien.
De klokkenvordering
“Als klein meisje heb ik gezien dat de klokken uit de St. Lambertuskerk in Helmond werden gehaald door de Duitsers. Wanneer is dit precies gebeurd en waarom?”. Literatuur, documentatie, kranten, foto’s, films en niet in de laatste plaats archieven maken het mogelijk deze fictieve vraag te beantwoorden.
Havenplein
Op veel oude foto’s zijn nauwelijks mensen te zien. Deze foto van omstreeks 1890 vormt daarop een uitzondering. En het is de vraag of de fotograaf echt blij is geweest met het resultaat. De fotografische plaat moest nogal lang belicht worden en dat maakte dat personen lang stil moesten staan. Het is duidelijk dat vooral de kinderen daar niet toe in staat waren. De kinderen links bij de kar is het redelijk gelukt. En helemaal stil zat het jongetje midden op de foto. Daar heeft hij vast heel erg zijn best op gedaan. Met zijn armen en benen stijf over elkaar, om toch vooral niet te bewegen. Het geeft de foto een bepaalde charme. Dat jongetje midden in het beeld, dat ook nog eens in de lucht lijkt te zweven omdat het gedeelte van de plank waar hij op zit op die plaats tegen de achtergrond weg valt.
ZOEKEN...
